سام پسری بود که همیشه به دنبال راهی برای پولدار شدن بود. او اعتقاد داشت که اگر پول زیادی داشته باشد، همه مشکلاتش حل می شود. برای همین از رفتن به مدرسه و مطالعه دوری می کرد و بیشتر وقت خود را در کارهای کوچک می گذراند تا پول بیشتری به دست آورد.
اما هرچه زمان می گذشت، دوستانش با تلاش و مطالعه به چیزهای بزرگی دست یافتند. یکی از دوستانش موفق شد یک دستگاه اختراع کند که به روستای آن ها آب رسانی کند، دیگری در مسابقات علمی برنده شد. سام وقتی به دست های خالی خود نگاه کرد، غمگین شد.
یک شب در خواب، او خود را در برابر ساعتی بزرگ دید. صدایی مهربان اما محکم به او گفت: «ای سام! تو لحظه های زیادی را در پی پول هدر دادی. بدان که پول دوباره به دست می آید، اما زمان از دست رفته دیگر بازنمی گردد. تنها چیزی که می تواند آینده تو را بسازد، دانش است.»
سام با ترس از خواب پرید. از آن روز تصمیم گرفت همه چیز را تغییر دهد. او دوباره به مدرسه بازگشت، هر روز درس خواند و فهمید که لذت یادگیری بسیار بیشتر از جمع کردن سکه های بی ارزش است.
سال ها بعد، سام نه تنها موفق شد بلکه به همه نشان داد که دانش، بزرگ ترین سرمایه زندگی است و هیچ مقدار طلا نمی تواند جای آن را پر کند.