ماشین زمان برنامه نویس کوچک

نیما پسری خلاق بود که همیشه دوست داشت چیزهای عجیب اختراع کند. یک روز تصمیم گرفت ماشینی بسازد که او را به زمان های مختلف ببرد. او به جای وسایل پیچیده، سراغ رایانه رفت و گفت: "اگر بتوانم برنامه نویسی کنم، می توانم هر چیزی بسازم." نیما یاد گرفت که در برنامه ها چیزی به نام «متغیر» وجود دارد. متغیر مثل جعبه ای است که می توانیم چیزهای مختلف داخلش بگذاریم. او متغیری به نام «زمان» درست کرد و گفت اگر زمان = گذشته باشد، مرا به دوران دایناسورها ببر. اگر زمان = آینده باشد، مرا به دنیای ربات ها ببر. وقتی برنامه را اجرا کرد، ناگهان همه چیز روشن شد و خودش را وسط جنگل پر از دایناسورها دید. بعد از مدتی دوباره مقدار متغیر را تغییر داد و به آینده سفر کرد. آنجا شهر پر از ماشین های پرنده و ربات های مهربان بود. نیما یاد گرفت که برنامه نویسی یعنی استفاده از متغیرها و دستورها برای کنترل ماجراها. وقتی برگشت، با ذوق به دوستانش گفت: «برنامه نویسی مثل ماشین زمان است. می توانی هر دنیایی که بخواهی بسازی!»