در یک مجتمع آپارتمانی بزرگ، خانواده های زیادی در کنار هم زندگی می کردند. سارا، علی و نرگس سه کودکی بودند که بیشتر وقت ها بعد از مدرسه در خانه می ماندند. پدر و مادرشان همیشه می گفتند: «بچه ها، لازم نیست برای سرگرمی فقط تلویزیون ببینید یا با گوشی بازی کنید. راه های دیگری هم هست.»
یک روز که باران شدیدی می بارید و بچه ها نمی توانستند بیرون بروند، تصمیم گرفتند به جای غر زدن، بازی تازه ای بسازند. آن ها کاغذ، قیچی، رنگ و نخ آوردند و شروع کردند به ساختن یک ماکت از آپارتمان خودشان. هرکدام وظیفه ای داشت: سارا مسئول طراحی، علی مسئول بریدن و چسباندن، و نرگس مسئول رنگ آمیزی. بعد از چند ساعت، ماکت کوچکی از آپارتمان ساخته شد و بچه ها با آن قصه های تازه ای درست کردند.
کم کم این بازی به یک سرگرمی هفتگی تبدیل شد. گاهی مسابقه طراحی برگزار می کردند، گاهی نمایش خلاقانه با عروسک های دست ساز خودشان اجرا می کردند. همسایه ها وقتی صدای خنده ی بچه ها را می شنیدند، لبخند می زدند. پدر و مادرشان هم خوشحال بودند که فرزندانشان یاد گرفته اند خلاقانه و شاد زندگی کنند.
این ماجراجویی ها به آن ها یاد داد که شادی همیشه در دل خانه پیدا می شود؛ کافی است ذهن خود را باز کنند و به جای تکیه بر تلویزیون و گوشی، از تخیل خود بهره بگیرند.