در یک آپارتمان پرجمعیت، سه کودک به نام های نازنین، پارسا و یلدا زندگی می کردند. آن ها همیشه دوست داشتند در حیاط بزرگ بازی کنند اما چون آپارتمان حیاط نداشت، مجبور بودند بیشتر وقتشان را در خانه بگذرانند. یک روز نازنین به مادرش گفت: «مامان! چرا ما نمی توانیم یک باغچه داشته باشیم؟» مادرش لبخندی زد و گفت: «می توانید در بالکن یک باغچه کوچک درست کنید، فقط باید حواستان باشد که به همسایه ها مزاحمت ایجاد نشود.»
بچه ها با اشتیاق شروع کردند. هرکدام یک گلدان برداشتند و بذرهای مختلف مثل ریحان، شاهی و گل های کوچک را در خاک کاشتند. هر روز نوبتی به گیاهان آب می دادند و تغییرات آن ها را یادداشت می کردند.
بعد از چند هفته، بالکنشان پر از سبزی های تازه و گل های رنگارنگ شد. بوی خوش ریحان به خانه آمد و همه اعضای خانواده از آن استفاده کردند. همسایه ها هم وقتی بالکن پرگل بچه ها را دیدند، تحسینشان کردند.
این کار باعث شد بچه ها یاد بگیرند چگونه با فعالیتی آرام و خلاقانه، هم آپارتمانشان را زیباتر کنند و هم بدون ایجاد سروصدا و مزاحمت برای دیگران، سرگرم شوند.