مهدی پسری بود که همیشه می خواست بهترین نمره ها را بگیرد. اما کلاس او خیلی پر سر و صدا بود. هر وقت معلم درس می داد، بعضی بچه ها با هم پچ پچ می کردند یا مدادهایشان را به میز می زدند. این موضوع باعث می شد مهدی تمرکزش را از دست بدهد و بعضی از درس ها را نفهمد.
یک روز، مشاور مدرسه به کلاس آمد و درباره روش «گوش دادن فعال» صحبت کرد. او گفت: «وقتی می خواهید چیزی را خوب بفهمید، باید نگاهتان به معلم باشد، با سر تکان دادن نشان دهید که گوش می دهید و کلمات مهم را در دفترتان بنویسید. حتی می توانید از علامت ها و شکل های ساده استفاده کنید تا سریع تر بنویسید.»
مهدی تصمیم گرفت این روش را امتحان کند. روز بعد، وقتی معلم توضیح می داد، او با دقت نگاه می کرد، به جای اینکه همه چیز را کلمه به کلمه بنویسد، از شکل ها و فلش ها استفاده می کرد. مثلاً وقتی معلم درباره چرخه آب توضیح می داد، مهدی یک شکل ساده از ابر و باران کشید و کنار آن نوشت: «تبخیر → باران → رودخانه.» این کار باعث شد که هم سریع یادداشت کند و هم بهتر درس را بفهمد.
بعد از مدتی، مهدی یکی از بهترین دانش آموزان کلاس شد. معلم از دفتر او خیلی تعریف کرد و به بچه ها گفت: «ببینید مهدی چطور با وجود شلوغی، بهترین یادداشت ها را دارد!»
مهدی فهمید که گوش دادن فعال، نه تنها باعث تمرکز بهتر می شود، بلکه کمک می کند حتی در کلاس شلوغ هم موفق باشی.