مزرعه صفر و یک ها

آرزو دختری باهوش و پرانرژی بود که عاشق کشاورزی بود. یک روز معلمش گفت: «آیا می دانی می توانی با برنامه نویسی مزرعه ات را هوشمند کنی؟» آرزو با تعجب گفت: «یعنی گیاه ها با کامپیوتر رشد می کنند؟!» معلم خندید و گفت: «نه، اما می توانی با دستورهای شرطی تصمیم بگیری چه وقت آب بدهی یا نور زیاد است یا کم.» آرزو پشت لپ تاپ نشست و شروع کرد به نوشتن برنامه ای ساده: اگر (دما > 30) آبیاری روشن شود، در غیر این صورت خاموش بماند. وقتی برنامه را اجرا کرد، لامپ کوچک بالای گلدان ها روشن شد و آب از لوله ها جاری شد. او از خوشحالی فریاد زد: «کار کرد!» روز بعد شرط دیگری اضافه کرد: اگر (نور < 5) چراغ ها روشن شوند. حالا گیاهانش همیشه در شرایط خوب رشد می کردند. او فهمید شرط ها مثل تصمیم های روزمره هستند: اگر گرسنه ام، غذا می خورم؛ اگر خوابم می آید، استراحت می کنم. آرزو از آن روز به بعد به همه می گفت که برنامه نویسی یعنی یاد گرفتن تصمیم گیری با منطق و نظم.