در شهری کوچک، پسربچه ای به نام آریا زندگی می کرد. او همیشه پسر کنجکاوی بود و دوست داشت درباره ی جهان اطرافش بیشتر بداند. روزی یکی از دوستانش به او گفت: «آریا! بیا این صفحه ی جدید را ببین. همه دارند درباره اش حرف می زنند!» آریا با هیجان وارد شبکه ی اجتماعی ای به نام «صفحه ی براق» شد. در آنجا افراد زیادی را دید که لباس های گران قیمت پوشیده بودند، سفرهای عجیب می رفتند و همیشه لبخند به لب داشتند. آریا با خود گفت: «چرا زندگی من این قدر ساده و خسته کننده است؟ چرا ما این طوری زندگی نمی کنیم؟»
او هر روز ساعت ها وقتش را صرف دیدن ویدیوها و عکس های دروغین می کرد و کم کم از خانواده و دوستانش فاصله گرفت. حتی شروع کرد به دروغ گفتن در پست های خودش تا دیگران او را تحسین کنند. اما درونش همیشه ناراحت بود. روزی اتفاقی رخ داد؛ یکی از کسانی که آریا دنبال می کرد و همیشه خوشحال به نظر می رسید، ویدیویی منتشر کرد و گفت: «بچه ها، همه ی این تصاویر ساختگی بود! من فقط برای جذب مخاطب نقش بازی می کردم. پشت این لبخندها خستگی و ناراحتی بود.»
آریا به شدت شوکه شد. او تازه فهمید بیشتر چیزهایی که در فضای مجازی می دید واقعیت ندارد. همان شب گوشی اش را کنار گذاشت، پیش مادرش رفت و گفت: «مامان، فکر کنم من هم فریب خورده بودم. می خوام دوباره خودم باشم.» مادرش لبخند زد و او را در آغوش گرفت. از آن پس آریا تصمیم گرفت از اینترنت درست استفاده کند و واقعیت زندگی خودش را دوست داشته باشد — با همه ی سادگی و صداقتش.