نازنین دختری شاد و خلاق بود. او عاشق نقاشی و دوستی با بچه ها بود. اما از وقتی گوشی هوشمند هدیه گرفت، وارد دنیایی تازه شد. او صفحه ای در شبکه ای به نام «جهان من» ساخت و شروع کرد از خودش عکس گذاشتن. در ابتدا تصاویر واقعی می گذاشت، اما دید که دنبال کننده هایش زیاد نمی شوند. یک روز یکی از هم کلاسی هایش گفت: «باید چیزهای عجیب و متفاوت بگذاری! مثلاً بگو رفتی پاریس یا کادوهای گران گرفتی!»
نازنین با اینکه می دانست دروغ است، وسوسه شد. شروع کرد به گذاشتن عکس های ساختگی از سفر، هدیه های خیالی، و حتی دوستانی که وجود نداشتند. ناگهان صفحه اش پر از لایک شد و همه تحسینش کردند. ولی به جای خوشحالی، درونش احساس سنگینی می کرد. هر روز نگران بود کسی حقیقت را بفهمد. دوستان واقعی اش از او دور شدند، چون دیگر صادق نبود. یک شب هنگام خواب اشک در چشمانش جمع شد و با خود گفت: «من کی شدم؟ چرا برای چند تا لایک خودم را گم کردم؟»
صبح روز بعد تصمیم بزرگی گرفت. همه ی پست های دروغین را پاک کرد و ویدیویی منتشر کرد که در آن گفت: «دوستان، من اشتباه کردم. حقیقت زیباتر از هر دروغی است.» بسیاری از دنبال کنندگانش او را تحسین کردند، چون شجاعت صداقت داشت. از آن روز نازنین یاد گرفت که ارزش آدم ها به درونشان است، نه به تصاویری که دروغین منتشر می کنند.