پسر کوچکی که لبخند را هدیه داد

در محله ای آرام، خانواده ای زندگی می کردند که همه اهل مهربانی بودند. امیر پسر کوچکی بود که همیشه دوست داشت اطرافیانش را خوشحال کند. یک روز وقتی دید پدر از کار برگشته و خسته روی مبل نشسته است، با یک نقاشی رنگارنگ جلو رفت و گفت: «بابا، اینو برای تو کشیدم!» پدر لبخند زد و بوسیدش. همان لحظه مادر که مشغول آشپزی بود، با شنیدن خنده ی آن ها احساس کرد خانه چقدر گرم و پرانرژی شده است. از آن روز امیر تصمیم گرفت هر روز با یک کار کوچک، لبخند را به خانه بیاورد: گاهی با گفتن حرف های قشنگ، گاهی با جمع کردن وسایلش، و گاهی فقط با گفتن «دوستت دارم مامان». او یاد گرفت که لبخندش بزرگ ترین هدیه ای است که می تواند به خانواده اش بدهد و این هدیه هیچ وقت تمام نمی شود.