در دل یک جنگل بزرگ و سرسبز، سنجاب کوچکی به نام نیکو زندگی می کرد. نیکو عاشق دویدن از درختی به درخت دیگر و جمع آوری دانه های فندق بود. او روزها را با جمع آوری خوراک برای زمستان می گذرانید. در یکی از روزها، نیکو تصمیم گرفت کمی از کارش استراحت کند و به اطراف جنگل بگردد.
در امتداد یک نهر، نیکو ناگهان صدای غمگینی را شنید. او کنجکاو شد و به سمت صدا رفت. وقتی نزدیکتر شد، دید که یک خرگوش کوچک به نام رابی در کنار نهر نشسته و اشک می ریزد. نیکو از رابی پرسید: "چرا گریه می کنی؟" رابی با صدایی ضعیف پاسخ داد: "اصلاً دوستی ندارم و احساس تنهایی می کنم. همه حیوانات دیگر مشغول بازی هستند، اما من نمی دانم چطور با آنها دوست شوم."
سنجاب با مهربانی گفت: "من می توانم دوست تو شوم! بیایید با هم بازی کنیم!" رابی خوشحال شد و از نیکو تشکر کرد. آنها شروع کردند به دویدن و بازی کردن در اطراف نهر. کمی بعد، نیکو به رابی گفت: "ما می توانیم با هم به درختان برویم و از قله آنها به دنیای اطراف نگاه کنیم!" رابی موافقت کرد و آنها به سوی درختان حرکت کردند.
هر دو بالا رفتند و از بالای درخت، منظره زیبای جنگل را مشاهده کردند. گل ها در حال شکوفه زدن بودند و پرندگان در آسمان پرواز می کردند. نیکو و رابی فهمیدند که دوستی یعنی به اشتراک گذاشتن لحظات خوش و مراقبت از یکدیگر. آنها هر روز به ماجراجویی های جدیدی در جنگل می رفتند و با دیگر حیوانات هم دوستی می کردند.
پس از مدتی، رابی دیگر احساس تنهایی نمی کرد و به همراه نیکو دوستی را جشن گرفتند. آنها فهمیدند که هرکسی در جنگل می تواند یک دوست خوب باشد و مهمتر از همه، دوستی ارزشمندترین چیزی است که می توان داشت.