روزی روزگاری در یک باغ زیبا و سرسبز، کودکی به نام سارا زندگی می کرد. سارا عاشق بازی و دویدن در میان گل ها بود. اما یک روز وقتی در باغ بازی می کرد، ناگهان یک پروانه ی زیبا و رنگارنگ را دید که در حال پرواز بود. پروانه به سمت سارا آمد و روی بینی اش نشسته بود. سارا با دقت به پروانه نگاه کرد و متوجه شد که رنگ های آن بسیار زیبا و درخشان هستند.
سارا گفت: "سلام دوست کوچک! نامت چیست؟" پروانه با نرمی بال هایش به سارا پاسخ داد: "سلام! من پروانه خوشبخت هستم."
سارا از شنیدن نام پروانه خیلی خوشحال شد و گفت: "آیا می خواهی با هم بازی کنیم؟" پروانه گفت: "البته! اما برای بازی کردن باید یاد بگیری که چگونه من پرواز می کنم."
سارا خیلی هیجان زده شد و با پروانه به پرواز درآورد. پروانه از سارا خواست که وارد دنیای جادویی او شود، جایی که گل های بزرگ و رنگارنگی وجود داشت و درختان مانند قهرمانان نقاشی شده بودند. سارا با خوشحالی دوان دوان به دنیای پروانه رفت و با او در میان گل ها پریده و بازی می کرد.
هر روز سارا و پروانه با هم به ماجراجویی می پرداختند. آن ها با هم یاد می گرفتند که چگونه از طبیعت محافظت کنند، گل ها را آب بدهند و به پرندگان کمک کنند. سارا متوجه شد که دوستی با پروانه به او چیزهای زیادی آموزش می دهد.
یک روز، پروانه دیوانه وار پرواز کرد و به سارا گفت: "بیا، امروز می خواهم به جایی ببرمت که هیچ کس ندیده است!" سارا به دنبال پروانه دوید و به یک دریاچه ی کوچک رسیدند که آب آن مانند آینه درخشان و شفاف بود. آنجا پر از ماهی های رنگی و پرندگان آوازخوان بود.
سارا با دیدن زیبایی دریاچه، بسیار شاد شد. آن ها ساعت ها در کنار دریاچه بازی کردند و قصه هایی از دنیای اطرافشان گفتند. اما ناگهان سارا دید که پروانه غمگین شده است. او از پروانه پرسید: "چرا ناراحت هستی، دوست خوب من؟"
پروانه پاسخ داد: "من می ترسم که روزی نتوانم در کنار تو باشم." سارا به پروانه گفت: "دوستی ما همیشه خواهد ماند! حتی اگر تو روزی پرواز کنی، همیشه در قلبم خواهی بود!"
پروانه لبخند زد و دوباره شروع به پرواز کرد. سارا از او خواست که به او یاد بدهد چگونه در اولین روز بهار پروانه بسازد. پروانه با خوشحالی به سارا یاد داد که با کاغذ و رنگ، پروانه های زیبا بسازد.
از آن روز به بعد، سارا هر روز با پروانه بازی می کرد و پروانه هایی که خود درست کرده بود را در باغ آزاد گذاشته و از زیبایی هایشان لذت می برد. او یاد گرفت که دوستی و دوستی با طبیعت چقدر زیبا و ارزشمند است.
و به این ترتیب، سارا و پروانه هر دو خوشحال زندگی کردند و تا همیشه بهترین دوستان باقی ماندند.