در یک سرزمین دور افتاده، کلاهی سرشار از جادو زندگی می کرد. این کلاه به شدت دوست داشت که یک روز پادشاه شود. او همیشه به روی سر کودکان می رفت و آرزو می کرد که بتواند تحولی در زندگی آنها ایجاد کند. روزی کلاه تصمیم گرفت به یک ماجراجویی بزرگ برود تا با انجام کارهای خوب، ثابت کند که شایستهٔ سلطنت است.
کلاه به جنگل نزدیک شد و با اولین حیوانی که دید، یعنی یک قورباغه سبز رنگ صحبت کرد. قورباغه گفت: «چرا تو باید پادشاه شوی؟ فقط به خاطر این که یک کلاه هستی؟» کلاه با اعتماد به نفس پاسخ داد: «اما من می توانم به حیوانات و مردم کمک کنم!» قورباغه پیشنهاد کرد که برای نشان دادن کارآیی اش، باید به مردم کمک کند.
کلاه تصمیم گرفت از جنگل به سمت یک دهکده کوچک برود و به مردم کمک کند. وقتی به دهکده رسید، دید که مردم در حال جمع آوری محصول از باغ ها هستند. او به آنها گفت: «بگذارید من به شما کمک کنم!» و با جادوهایش، درختان میوه را زودتر بارور کرد.
مردم دهکده بسیار خوشحال شدند و از کلاه سپاسگزاری کردند. آنها پیشنهاد کردند که یک جشن بگیرند. این جشن به نام کلاه جشنوارهٔ بزرگی برگزار شد. کلاه دیگر فقط به عنوان یک کلاه نبود، بلکه به عنوان یک دوست و یار برای مردم شناخته می شد.
در جشن، کلاه در مورد آرزویش برای پادشاه شدن صحبت کرد، و مردم گفتند: «نه به خاطر اینکه تو یک کلاه هستی، بلکه به خاطر کارهای خوبی که انجام داده ای شایستهٔ پادشاهی هستی.»
کلاه با قلبی شاد، متوجه شد که واقعی ترین پادشاهی، پادشاهی در دل هاست و به حقایق مهمی پی برد: شادی و دوستی، رازهای واقعی سلطنت هستند. بعد از آن، کلاه هیچ وقت تنها نبود و همیشه در کنار دوستانش به ماجراجویی ادامه داد.
و از آن روز به بعد، کلاهی که می خواست پادشاه شود، به عنوان پادشاه شادی و دوستی در دل همه باقی ماند.