ماجرای دو دوست: شیر و خرگوش

یک روز گرم تابستانی در جنگل سرسبز، شیر قوی و مغرور به نام آرش و خرگوش کوچکی به نام نازنین در کنار یکدیگر نشسته بودند. آرش، با صدای بلند خندید و گفت: «من بزرگ ترین و قوی ترین حیوان این جنگل هستم! هیچ کس نمی تواند به من شکست بدهد!» نازنین که همیشه از شوخی های شیر خوشش می آمد، با خنده گفت: «آرش، تو درست می گویی، اما قوی بودن فقط به اندازه بدنی نیست. ما با هم می توانیم خیلی بیشتر از یک نفر باشیم!» آرش کمی فکر کرد و سپس گفت: «درست می گویی. اما چه کاری باید انجام دهیم تا نشان دهیم که همکاری چقدر مهم است؟» نازنین با نگاهی شاداب گفت: «بیایید یک چالش بزرگ کنیم! بیایید تا قله کوه بلندی برویم و از آنجا تمام جنگل را ببینیم!» آرش و نازنین تصمیم گرفتند تا صبح روز بعد مسیر خود را آغاز کنند. صبح روز بعد، آرش با قدرت خودش در راه رفت و نازنین به او ملحق شد. اما بعد از مدتی، آرش شروع به خستگی کرد. او نمی توانست برای مدت طولانی ادامه دهد و به نازنین گفت: «من خیلی خسته هستم! فکر می کنم دیگر نمی توانم ادامه دهم.» نازنین با دلسوزی به او نزدیک شد و گفت: «نگران نباش! من روی دوش تو می نشینم و تو یکی دو بار استراحت کن.» آرش تعجب کرد، اما قبول کرد. سپس نازنین بر روی دوش آرش نشسته و آرش دوباره شروع به حرکت کرد. آن ها به مسیر خود ادامه دادند و هر بار که آرش خسته می شد، نازنین او را تشویق می کرد و بر دوش او نشسته و استراحت می کرد. در نهایت، بعد از یک روز طولانی، آن ها به قله کوه رسیدند و از آنجا بی نظیرترین مناظر جنگل را مشاهده کردند. شیر و خرگوش هر دو بسیار خوشحال بودند و آرش به نازنین گفت: «تو راست می گفتی، ما با هم بسیار قوی تر هستیم و می توانیم هر چیزی را با همکاری یکدیگر حل کنیم!» نازنین با لبخند گفت: «دوستی و همکاری، نیرویی است که هر سختی را آسان می کند.» و از آن روز به بعد، شیر و خرگوش دوستانی وفادار شدند و از هر فرصتی برای همکاری با یکدیگر بهره برداری کردند.