روزی روزگاری در یک شهر کوچک، دختری به نام جوی زندگی می کرد. جوی دختری خوش ذوق و کنجکاو بود که همیشه دنبال ماجراجویی های جدید می گشت. یک روز، اما خبری درباره جنگل رنگ ها به گوشش رسید. جنگلی جادویی که در آن درختان و گل ها به هر رنگی که تصور کنی وجود داشتند. جوی که بسیار هیجان زده شده بود، تصمیم گرفت تا با دوستانش، سام و النا، به این جنگل بروند.
آن ها صبح زود از خانه خارج شدند و به سمت جنگل روانه شدند. وقتی که به دروازه جنگل رسیدند، با صحنه ای شگفت انگیز روبرو شدند. درختان با رنگ های زیبا و شکوفه های پرتقالی و بنفش آنان را شگفت زده کرده بود. جوی با شوق و ذوق فریاد زد: "به به! چقدر زیباست!".
دوستانش نیز با دیدن زیبایی های جنگل حسی خوشحال و شگفت زده بودند. آن ها تصمیم گرفتند که در این جنگل ماجراجویی کنند و چیزهای جدیدی یاد بگیرند. در این میان، جوی ناگهان متوجه یک پروانه ی آبی رنگ شد که در حال پرواز بود. پروانه به سمت آن ها آمد و گفت: "سلام دوستان! من پروانه رنگ ها هستم. آیا می خواهید به من بپیوندید و راز جنگل را کشف کنید؟".
جوی و دوستانش با خوشحالی قبول کردند و به دنبال پروانه راه افتادند. پروانه آن ها را به کنار درختی بزرگ با برگ های درخشان هدایت کرد که بر روی آن کلماتی نوشته شده بود: "راز رنگ ها در دوستی نهفته است".
جوی پرسید: "چرا این کلمات بر روی درخت نوشته شده اند؟" پروانه گفت: "چون این جنگل به دوستی و همکاری ما توجه دارد. هر رنگ نمایانگر یک ویژگی از دوستی است. به عنوان مثال، رنگ قرمز برای عشق و محبت است، رنگ زرد برای شادی و خنده، و رنگ آبی برای آرامش و صلح".
دوستان به این نکته توجه کردند و تصمیم گرفتند تا با یکدیگر دوستانه تر رفتار کنند و به همدیگر کمک کنند. آن ها به ماجراجویی ادامه دادند و هرکدام از رنگ ها را یاد گرفتند و سعی کردند ویژگی ها را در رفتارشان پیاده کنند.
بعد از مدتی، آن ها به دریاچه ای جادویی رسیدند که آب آن رنگین بود. دریاچه به آن ها گفت: "اگر می خواهید حقیقت واقعی دوستی را درک کنید، باید در این دریاچه رنگ ها مشترک شوید و از آن بنوشید. این آب به شما کمک می کند تا دوستی های عمیق تری بسازید".
جوی و دوستانش از آب دریاچه نوشیدند و احساس عجیبی کردند. آن ها توانستند احساسات یکدیگر را بهتر بفهمند و بیشتر با هم ارتباط برقرار کنند. وقتی که به سمت خانه برگشتند، فهمیدند که دوستی چه معنای عمیقی دارد.
آن ها همیشه در خاطرشان خاطرات آن روز را نگه داشتند و به دیگر دوستانشان هم گفتند که دوستی باید با مهربانی، عشق و احترام به یکدیگر ساخته شود. از آن به بعد، جوی و دوستانش به یک گروه قوی و متحد تبدیل شدند و همیشه برای همدیگر در هر شرایطی آماده بودند.