در یک صبح زیبا و آفتابی، پسربچه ای به نام امیر تصمیم گرفت به همراه بهترین دوستانش، سارا و آرش، به جنگل جادوئی برود. این جنگل در نزدیکی روستای آنها قرار داشت و همه بچه ها درباره ی آن داستان های عجیب و غریب زیادی شنیده بودند. آنها با شوق و اشتیاق به سمت جنگل راه افتادند.
وقتی وارد جنگل شدند، بلافاصله متوجه شدند که همه چیز در اینجا متفاوت است. درختان بلند و سبز به آسمان می رسیدند و پرندگان رنگارنگی بر روی شاخه ها نشسته بودند و آواز می خواندند. امیر و دوستانش با خوشحالی از زیبایی های جنگل لذت می بردند و به کاوش در آن مشغول شدند.
بعد از مدتی، آنها به یک clearing بزرگ رسیدند که در وسط آن یک درخت عجیب و غریب و بزرگ وجود داشت. درختی که برگ های طلایی و میوه های شگفت انگیزی داشت. سارا کنجکاوانه به میوه ها نزدیک شد و یکی از آنها را برداشت. وقتی که او میوه را برداشت، ناگهان درخت شروع به صحبت کرد!
«سلام بچه ها! خوش آمدید به جنگل جادوئی! من درخت جادوئی هستم و می توانم به شما کمک کنم تا آرزوهایتان را برآورده کنید.»
امیر و آرش هنگ کرده بودند. آنها هرگز فکر نمی کردند که درختی بتواند صحبت کند. بعد از کمی تفکر، امیر گفت: «ما آرزو می کنیم که بتوانیم بیشتر درباره این جنگل و موجودات جادویی اش بیاموزیم.»
درخت با نگاهی خندان گفت: «بسیار خوب! بیایید به جستجوی ماجراهای عجیب و هیجان انگیز بپردازیم.» سپس درخت یک شیر طلایی کوچک را به آنها نشان داد. شیر به آنها گفت که در جنگل موجوداتی مانند فرشته ها، جادوگرها و حتی اژدهاها نیز زندگی می کنند.
امیر و دوستانش به همراه شیر کوچک به تنهائی وارد جزیره های مختلف جنگل شدند و با موجودات جادویی آشنا شدند. آنها با یک پری کوچک دوستی کردند که آنها را به رقص جادویی دعوت کرد و لحظات شگفت انگیزی را تجربه کردند.
بعد از چند ساعت، وقتی که خورشید کم کم غروب می کرد، امیر و دوستانش تصمیم گرفتند به روستای خود برگردند. آنها از جنگل خارج شدند و در حالی که به یکدیگر لبخند می زدند، فکر کردند که روزی شگفت انگیز را تجربه کرده اند.
در پایان، آنها فهمیدند که هیچ چیزی در زندگی زیبا تر از دوستی و ماجراجویی نیست و همین خاطره آنها را به وجد آورد. از آن روز به بعد، آنها همیشه به یاد جنگل جادوئی میافتادند و می دانستند که هر زمانی که بخواهند، می توانند به آنجا بازگردند و ماجراجویی های بیشتری داشته باشند.