روزی روزگاری، در یک روستای کوچک، پسری به نام آرش زندگی می کرد. آرش عاشق ماجراجویی بود و همیشه دوست داشت دنیای جدیدی را کشف کند. یکی از روزها، آرش تصمیم گرفت به جنگل بزرگ و اسرارآمیز نزدیک روستایش برود. وقتی به جنگل رسید، بلافاصله متوجه شد که این جنگل با تمام جنگل هایی که تا به حال دیده بود متفاوت است. درختان بلند و سبز، گل های رنگارنگ و صدای پرندگان زیبا همه جا به گوش می رسید.
آرش به جلو رفت و پس از مدتی متوجه موجود عجیبی شد که در شعبه یک درخت نشسته بود. این موجود یک سنجاب فانتزی بود که پوستش به رنگ آبی و چشمانش به رنگ طلایی می درخشید. سنجاب به آرش گفت: «سلام! من سانی هستم، نگهبان جنگل جادویی. خوش آمدی!»
آرش با شگفتی پاسخ داد: «سلام سانی! اینجا چه خبر است؟»
سانی توضیح داد: «این جنگل پر از جادوست. هر روز یک ماجراجویی جدید در انتظار توست.» آرش excited شد و از سانی خواست که او را به دیدن جاذبه های جنگل ببرد.
سانی به آرش گفت: «بیایید به سمت دریاچه جادویی برویم. گفته می شود آب این دریاچه می تواند آرزوها را برآورده کند.»
آرش وقتی به دریاچه رسید، زیبایی آن را حیرت زده کرد. آب دریاچه مانند آینه ای بزرگ و شفاف بود. او در حالی که به سطح آب نگاه می کرد، آرزوی بزرگش را با صدای بلند گفت: «ای کاش بتوانم با موجودات جادویی صحبت کنم!»
ناگهان، دریاچه جادو کرد و آرش متوجه شد که صدای موجودات مختلف جنگل را می شنود. به زودی، او با یک پروانه، یک خرگوش و حتی یک خرس مهربان دوست شد. هر کدام از این موجودات، داستان های جالبی از جنگل و زندگی خود گفتند.
آرش خوشحال بود که دوستان جدیدی پیدا کرده و ساعاتی را با آنها گذراند. اما وقتی خورشید شروع به غروب کرد، متوجه شد باید به خانه برگردد. سانی به او گفت: «هر زمان که بخواهی می توانی به جنگل برگردی. ما همیشه منتظر تو هستیم!»
پس از وداع با دوستانش، آرش به خانه برگشت. او فهمید که در زندگی واقعی نیز می توان جادو را پیدا کرد؛ به شرطی که قلبی کنجکاو و نمایشی داشته باشد. او به مادرش گفت: «امروز با دوستان جدیدم در جنگل جادویی ملاقات کردم!»
مادرش لبخند زد و گفت: «آرش جان، ماجراجویی ها هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتند، فقط باید به آنها ایمان داشته باشی!» و آرش با شادی به خواب رفت و به ماجراجویی های آینده اش فکر کرد.