در یک جنگل بزرگ و سرسبز، جغدی دانا به نام اوز برگزار می شد. اوز با چشمانی بزرگ و درخشان، خیلی زود به عنوان یکی از باهوش ترین موجودات جنگل شناخته شد. هر شب، او ولگردی می کرد و درختان را از درون تاریکی شگفت انگیز جنگل تماشا می کرد.
یک شب، زمانی که اوز بر روی یک درخت نشسته بود، صدای ناله ای شنید. او با کنجکاوی پرواز کرد و به سمت صدا رفت. در زیر درخت، خرگوش کوچکی را دید که به شدت ترسیده و در جستجوی راهی برای فرار بود. اوز با صدای نرم و آرامش بخش اش به خرگوش نزدیک شد و گفت: «چرا اینقدر ترسیده ای، دوست کوچکم؟» خرگوش جواب داد: «من گم شده ام و نمی دانم چطور به خانه برگردم. همچنین می ترسم که از سمت روباهی که در اطراف است، آسیب ببینم.»
اوز که بر اساس دانش زیادی که از جنگل داشت، به خرگوش اطمینان خاطر داد و گفت: «نگران نباش، من به تو کمک می کنم.» سپس اوز به خرگوش گفت که باید با هم به سمت نور مهتاب پرواز کنند. خرگوش گیج و ترسیده، از اوز پیروی کرد. آن ها در مسیر با دوستان دیگری نیز روبرو شدند؛ یک سنجاب و یک جوجه تیغی.
اوز به آن ها نیز گفت که اگر با هم همکاری کنند می توانند از خطرات در امان بمانند. سنجاب گفت: «من می توانم مسیر را به تو نشان دهم!» و جوجه تیغی گفت: «من حاضرم برای محافظت از شما کمک کنم!»
بنابراین گروهی به شکل جغد دانا، سنجاب سریع و جوجه تیغی شجاع تشکیل شد. آن ها با هم به سمت نور مهتاب حرکت کردند و هر یک نقش خود را به خوبی ایفا کردند؛ اوز با درک زاویه ها و خطرات، سنجاب با سرعت و جوجه تیغی با شجاعتشان.
بالاخره، پس از یک شب پرماجرا، آن ها به خانه خرگوش رسیدند. خرگوش خیلی خوشحال بود و با تشکر از دوستانش به آن ها گفت: «اگر نبودید، نمی دانستم چطور به خانه برگردم!» اوز با لبخند گفت: «همیشه به یاد داشته باش، دوستان واقعی در کنار هم خطرات را دور می کنند.»
از آن شب به بعد، نام اوز به جغد دانا شناخته شد و او دوست جدیدی برای همه موجودات جنگل شد. همه یاد گرفتند که با همکاری و دوستی، می توانند بر هر مشکلی غلبه کنند.