در یک روز آفتابی، پسری به نام سهراب با دوچرخه اش به سمت جنگل نزدیک خانه شان رفت. او همیشه شنیده بود که جنگل پر از راز و رمزهای جالب است. با هر چرخش چرخ های دوچرخه اش، صدای آواز پرندگان زیبا به گوشش می رسید و او بیشتر و بیشتر به سمت جنگل کشیده می شد.
سهراب وقتی وارد جنگل شد، متوجه شد که همه جا رنگارنگ و شگفت انگیز است. درختان بلند با برگ های درخشان و گل های مختلف در کنار همدیگر شکوفه زده بودند. او نمی توانست مانع خود را بکند و دلش می خواست که بیشتر کاوش کند.
به ناگهان، سهراب صدای عجیبی شنید. او با احتیاط به سمت صدا رفت و موجودی کوچک و سبز رنگ را دید که بر روی یک برگ نشسته بود. این موجود، یک پری کوچک به نام نیلوفر بود. نیلوفر با لبخند گفت: «سلام! من پری جنگل هستم. خوش آمدی به دنیای جادو!»
سهراب با شگفتی نگاه کرد و پرسید: «چطور جادو می کنی؟»
نیلوفر لبخند زد و گفت: «هر چیز در این جنگل جادویی است! من می توانم به تو نشان دهم که چطور می توانی با حیوانات صحبت کنی!»
سهراب کنجکاو شد و از نیلوفر خواست که او را با حیوانات آشنا کند. نیلوفر دستش را دراز کرد و گفت: «فقط کافی است چشمانت را ببندی و به صداهای گوش بدهی!»
سهراب چشمانش را بست و به صدای پرندگان گوش داد. ناگهان صدای پرندگان برای او واضح تر شد و او توانست با آنها صحبت کند. سهراب با پرنده های رنگارنگ دوست شد و آنها برایش از زندگی در جنگل و ماجراهایشان گفتند.
بعد از مدتی، سهراب و نیلوفر تصمیم گرفتند به سمت دریاچه ای بروند که پر از آب زیان جادویی بود. وقتی به دریاچه رسیدند، سهراب از شنیدن داستان های ماهی های رنگارنگ شگفت زده شد. آنها به او گفتند که هر کدام یک آرزو دارند و او می تواند به آنها کمک کند.
سهراب با آنها صحبت کرد و به هر کدام یک آرزو داد. در عوض، ماهی ها هم به سهراب قول دادند که همیشه در زمان نیازش کمک خواهند کرد.
خورشید شروع به غروب کرد و سهراب در دلش آرزو کرد که این روز هیچ گاه تمام نشود. نیلوفر به او گفت: «هر زمانی که بخواهی می توانی به این جنگل بازگردی و دوباره با ما باشید! ما همیشه در انتظارته!»
سهراب با دل شاد و خاطراتی فراموش نشدنی از جنگل جادویی به خانه برگشت. او همیشه یادش می ماند که جادو در دل هر کسی وجود دارد و کافی است که کمی دقت کند تا آن را بیابد.