در یک روز آفتابی در جنگلی زیبا، خرگوش کوچکی به نام نازنین زندگی می کرد. نازنین یک خرگوش سفید و پشمالو بود که همیشه از دوستانش می ترسید. او نمی توانست در بازی ها شرکت کند، زیرا از هر صدای بلندی می ترسید. دوستانش مانند سنجاب ها و پرنده ها همیشه او را تشویق می کردند که به آن ها ملحق شود، اما نازنین فقط به دور نگاه می کرد و غصه می خورد.
یک روز، درخت بزرگ و زردی در وسط جنگل شروع به لرزیدن کرد و صدای عجیبی از آن بلند می شد. همه دوستان نازنین ترسیده بودند و نمی دانستند چه کار کنند. نازنین نیز ترسید، اما وقتی دید دوستانش به شدت وحشتزده هستند، به خودش گفت: «اگر من هم بترسم، پس کی آنها را نجات می دهد؟»
با این فکر، نازنین تصمیم گرفت که به سمت درخت برود و ببیند چه اتفاقی افتاده است. هر قدمی که برمی داشت، به خود می گفت: «من می توانم این کار را بکنم.» وقتی به درخت رسید، متوجه شد که یک بلبل کوچک در شاخه ای گیر کرده بود و نمی توانست پرواز کند. نازنین بدون ترس به بلبل نزدیک شد و او را آرام کرد. بلبل گفت: «من از پرواز کردن می ترسم، اما تو شجاع هستی و می توانی به من کمک کنی.»
نازنین با دقت و محبت بلبل را آزاد کرد و او به آسمان پرواز کرد. بلبل از او تشکر کرد و به دوستانش خبر داد که نازنین بسیار شجاع است. دیگر خرگوش ها و حیوانات جنگل فهمیدند که نازنین می تواند کارهای بزرگتری انجام دهد. از آن روز به بعد، دوستانش او را تشویق کردند و نازنین با آنها بازی می کرد و هر روز شجاع تر می شد.
درس نازنین به همه این بود که شجاعت همیشه در دل ماست، حتی زمانی که احساس ترس می کنیم. با دوستی و محبت می توانیم بر هر مشکلی غلبه کنیم و به دیگران کمک کنیم.
بعد از آن روز، نازنین خود را به عنوان یک قهرمان کوچک در جنگل شناخت و جرات کرد به سوی ناشناخته ها برود.