در یک روز آفتابی، در دل یک باغ زیبا، دو دوست به نام های آریا و سارا در حال بازی بودند. آن ها عاشق ماجراجویی بودند و همیشه به دنبال هیجان های جدید می گشتند. یکی از روزها، در حین گشت و گذار در باغ، آریا به سیبی بزرگ و قرمز چشمش افتاد. سیب نه تنها زیبا بود، بلکه بوی خوشمزه ای هم می داد. آریا با هیجان به سارا گفت: "ببین، چقدر این سیب زیباست! ما باید این سیب را بچینیم و با هم بخوریم!" سارا که دوست داشت آریا را خوشحال کند، گفت: "بله، اما باید خیلی احتیاط کنیم!"
آن ها تصمیم گرفتند به کنار درخت بروند و سیب را بچینند. اما وقتی به درخت رسیدند، دیدند که سیب در بالاترین شاخه قرار دارد. آریا گفت: "من می توانم بالا بروم و سیب را بچینم!" سارا نگران شد و گفت: "آریا، مراقب باش!" آریا با احتیاط شروع به بالا رفتن کرد، اما ناگهان یکی از شاخه ها شکست و او سقوط کرد! خوشبختانه، سارا به موقع او را گرفت و از زمین افتادن نجاتش داد.
آریا شگفت زده گفت: "خیلی ممنونم، سارا! تو همیشه در کنارم هستی." سارا با لبخند گفت: "دوستی یعنی کمک به یکدیگر! حالا بیایید به دنبال یک راه جدید برای چیدن سیب بگردیم."
آن ها دور باغ را گشتند و بالاخره یک نردبان پیدا کردند. آریا با هیجان نردبان را به درخت نزدیک کرد و شروع به بالا رفتن کرد. این بار، سارا در پایین نردبان ایستاد و او را تشویق کرد. بالاخره آریا توانست سیب را بچیند و با شادی پایین آمد. او گفت: "حالا می توانیم این سیب خوشمزه را بخوریم!"
سارا و آریا در کنار یکدیگر نشسته و سیب را به دو نیم کردند. وقتی که آن را خوردند، بلافاصله متوجه شدند که سیب نه تنها خوشمزه، بلکه یادآور ماجراجویی های جالبی است که با هم داشتند. آن ها فهمیدند که دوستی و وفاداری مهم تر از هر چیز دیگری است و از آن روز به بعد، هر وقت سیب می خوردند، یاد آن روز زیبا و دوستی شان می افتادند.