در یک روز آفتابی، پسری کوچک به نام آرش تصمیم گرفت تا به جنگلی که همیشه در خواب هایش دیده بود سفر کند. این جنگل جادویی و پر از موجودات عجیب و غریب بود. آرش با کوله پشتی اش که پر از خوراکی و اسباب بازی بود، به سوی جنگل حرکت کرد.
وقتی که وارد جنگل شد، بلافاصله متوجه شد که همه چیز در اینجا متفاوت است. درختان بزرگ و سبز، گل های رنگارنگ و صدای پرندگان خوش خوان، همه و همه او را به وجد آورده بود. آرش با چشمانش به اطراف نگاه کرد و ناگهان متوجه یک پروانه درخشان و زیبا شد که در حال پرواز بود. پروانه به آرامی به آرش نزدیک شد و گفت: 'سلام، من پروانه جادویی هستم. آیا می خواهی با من به یک ماجراجویی بروی؟'
آرش با شادی پاسخ داد: 'بله، البته!' و با پروانه همراه شد. پروانه او را به یک چمنزار بزرگ برد که در آن موجوداتی شگفت انگیز زندگی می کردند. در این چمنزار، آرش یک خرگوش زبان دانی را دید که با دیگر حیوانات صحبت می کرد. خرگوش گفت: 'ما هر روز در اینجا دور هم جمع می شویم و داستان های جالبی می گوییم. آیا تو هم می خواهی به ما بپیوندی؟'
آرش که خیلی خوشحال شده بود، به جمع آنها پیوست و شروع به شنیدن داستان های شگفت انگیز از خرگوش و دیگر موجودات کرد. آنها داستان هایی از قهرمانی ها و دوستی ها می گفتند که آرش را مجذوب کرد. اما بعد از مدتی، آرش احساس کرد که باید به خانه برگردد.
پروانه جادویی به آرش گفت: 'هنوز زود است، اما من می توانم تو را تا مرز جنگل همراهی کنم.' و اینگونه بود که آرش و پروانه شروع به بازگشت کردند. در راه برگشت، آرش به پروانه گفت: 'من همیشه این داستان ها را به دوستانم خواهم گفت و به آنها خواهم آموخت که چگونه با موجودات دیگر مهربان باشند.'
وقتی که آرش به خانه برگشت، احساس خوشحالی و رضایت زیادی داشت. او در دلش می دانست که همیشه می تواند به جنگل جادویی بازگردد و ماجراجویی های جدیدی را تجربه کند. از آن روز به بعد، آرش هر روز به یاد آن روز در جنگل می افتاد و خوشحال می شد که چقدر دوستی و ماجراجویی می تواند زندگی را پر از رنگ و زیبایی کند.