در یک باغ بزرگ و قشنگ، میوه های رنگارنگ زندگی می کردند. هر روز صبح، خورشید در آسمان می درخشید و میوه ها با شوق و اشتیاق از خواب بیدار می شدند. سیب قرمز، پرتقال خوش رنگ، موز زرد و توت فرنگی زیبا همه با هم دوستان خوبی بودند و هر روز با هم بازی می کردند.
یک روز صبح، سیب قرمز با صدای بلندی گفت: «چرا ماجات با بچه ها کمی خوشمزه تر نشویم؟ باید به آن ها شادی بدهیم!» همه میوه ها با هیجان پذیرفتند و شروع به فکر کردن کردند. پرتقال گفت: «ما می توانیم یک جشن کوچیک برای بچه ها بگذاریم!» همه خوشحال شدند و با هم برنامه ریزی کردند.
میوه ها تصمیم گرفتند تا هر کدام یک کار انجام دهند. سیب قرمز مسئول تهیه دسر بود، پرتقال قرار بود نوشیدنی درست کند، و موز تصمیم گرفت تا یک کیک لذیذ درست کند. توت فرنگی هم قرار شد برای تزئین جشن بیاید.
پس از چند ساعت تلاش و کار، جشن آماده شد. میوه ها دسرهای خوشمزه، نوشیدنی های تازه و کیک های خوشمزه را آماده کردند و جلو باغ گذاشتند. بچه ها به باغ آمدند و از دیدن میوه ها و جشن حیرت زده شدند.
بچه ها با خوشحالی شروع به خوردن میوه ها کردند و وزنات های درست شده را با لذت امتحان کردند. آنها می رقصیدند و برای همدیگر شعر می خواندند. جشن بسیار شاد و رنگارنگی بود.
سپس، میوه ها تصمیم گرفتند که این جشن را هر هفته تکرار کنند تا بچه ها همیشه شاد باشند. از آن روز به بعد، باغ میوه ها هر هفته تبدیل به مکانی شاد و پر از فعالیت و خوشحالی شد و بچه ها با چهره ای شاد به آنجا می آمدند.
میوه ها فهمیدند که با همکاری و دوستی می توانند شادی و خوشحالی را به دیگران بیاورند. اینطور بود که باغ میوه ها نه تنها خانه ی آنها، بلکه مکانی برای شادی و دوستی بچه ها نیز شد.