در یک روز آفتابی، گروهی از بچه ها به نام سارا، علی و مهدی تصمیم می گیرند به جنگل جادویی نزدیک خانه شان بروند. این جنگل همیشه پر از شایعات و داستان های عجیب و غریب بود. بچه ها با کوله پشتی های پر از خوراکی و آب، روز خود را آغاز کردند.
وقتی که به جنگل رسیدند، بلافاصله متوجه شدند که همه چیز کاملاً متفاوت از آنچه در دنیا ی واقعی دیده بودند، است. درخت ها به رنگ های زنده و درخشان بودند و صدای پرندگانی را می شنیدند که هر کدام یک لحن منحصر به فرد داشتند. سارا گفت: «به نظر می رسد اینجا جایی خاص باشد!»
بچه ها شروع به گشت و گذار در جنگل کردند. در میان درختان، ناگهان یک موجود رنگین به آنها نزدیک شد. این موجود یک پروانه بزرگ با بال های درخشان بود. پروانه با صدای نرم و دلنشینی گفت: «سلام بچه ها! خوش آمدید به جنگل جادویی. من به شما نشان می دهم که چطور رازهای این جنگل را کشف کنید!»
بچه ها با هیجان به پروانه نزدیک شدند و از او خواستند که آنها را به جاهای عجیب و غریب جنگل ببرد. پروانه گفت: «در اینجا درختان صحبت می کنند، و اگر به درخت بزرگ در وسط جنگل بروید، می توانید شنونده داستان های قدیمی آنجا باشید.»
بچه ها به سمت درخت بزرگ حرکت کردند و وقتی به آن رسیدند، درخت با صدای عمیق و آرام گفت: «بچه ها، من همیشه اینجا بوده ام و داستان های زیادی دارم. آیا می خواهید یکی از داستان هایم را بشنوید؟»
سارا، علی و مهدی با اشتیاق گفتند: «بله! خیلی دوست داریم.»
درخت شروع به تعریف داستانی از یک قهرمان با نام آریا کرد که در روزهای قدیم برای نجات جنگل از هیولای تاریکی تلاش کرده بود. بچه ها با دقت به داستان گوش می دادند و غرق در تخیل خود می شدند. وقتی داستان به پایان رسید، سارا گفت: «چه داستان جالبی! می خواهیم نیز در جنگل قهرمانانی شویم!»
درخت خندید و گفت: «شما می توانید! فقط کافیست مهربان باشید و به دیگران کمک کنید.»
بچه ها با احساس شادی و انگیزه تصمیم گرفتند که فراتر از گشت و گذار در جنگل بروند و به دیگران هم کمک کنند. آنها با پروانه و درخت خداحافظی کردند و به خانه برگشتند، اما این سفر به آنها درس هایی از دوستی، مهربانی و قهرمانی را آموخت. از آن روز به بعد، آنها هر هفته به جنگل جادویی می رفتند و همواره با جذابیت های جدیدی روبرو می شدند. آنها فهمیده بودند که هر داستانی یک درس و هر دوستی یک ماجراجویی جدید است.