در یک روز آفتابی و زیبا، بچه ای به نام امیر به همراه دوستانش، سارا و علی، به جنگل نزدیک روستا رفتند. آنها هر سه عاشق طبیعت و ماجراجویی بودند. در حین بازی و گشت وگذار، امیر ناگهان چشمش به یک درخت بزرگ و عجیب افتاد. این درخت با سایر درختانی که دیده بودند متفاوت بود؛ برگ هایش درخشان و براق بودند و میوه های رنگین و خوشمزه ای بر روی آن آویزان بود.
امیر با توجه به جذابیت درخت جلو رفت و از دوستانش خواست به او ملحق شوند. وقتی نزدیک درخت شدند، متوجه شدند که درخت در حال صحبت کردن است! درخت با صدای گرم و روح بخش گفت: «سلام بچه ها! من درخت جادوئی هستم و می توانم آرزوهای شما را برآورده کنم! اما هر یک از شما فقط می توانید یک آرزو کنید.»
امیر و دوستانش شگفت زده شدند و به همدیگر نگاه کردند. سارا گفت: «من آرزو می کنم که بتوانم پرواز کنم!» درخت گفت: «خواسته تو برآورده است، پرواز کن!» و ناگهان سارا به هوا بلند شد و مانند پرنده ای آزاد پرواز کرد.
بعد نوبت علی بود. او گفت: «من آرزو می کنم تمام حیوانات دنیا را بشناسم!» درخت با لبخند میوه ای از درخت چید و به علی داد و گفت: «این میوه را بخور و با حیوانات دوست شو!» علی میوه را خورد و ناگهان می توانست با همه حیوانات صحبت کند.
سرانجام نوبت به امیر رسید. امیر کمی فکر کرد و گفت: «من آرزو می کنم که هیچ وقت نباید به هیچ کسی حسادت کنم و دوستانم همیشه کنارم باشند.» درخت به امیر نگریست و گفت: «پس آرزوی تو هم برآورده شد! دوستانت همیشه در کنارت خواهند بود و تو نیز همیشه به آنها محبت می کنی.»
امیر و دوستانش از آن درخت جادوئی تشکر کردند و وقتی که از جنگل خارج می شدند، احساس خوشحالی می کردند. آنها یاد گرفتند که مهمترین چیز در زندگی واقعی دوستی و محبت است و هیچ جادوئی نمی تواند این را تغییر دهد. از آن روز به بعد، آنها همیشه با هم بودند و هیچ وقت حسادت نمی کردند، زیرا می دانستند که دوستی های واقعی از جادو نیز قوی تر است.