در یک روز آفتابی و زیبا، مامان کلید به همراه فرزندش، آریا، تصمیم می گیرند که سفری به یک شهر جادویی و شگفت انگیز داشته باشند. مامان کلید همیشه داستان هایی از شهری پر از رنگ های زیبا و شخصیت های جالب برای آریا تعریف می کرد. آریا با اشتیاق به شنیدن این داستان ها گوش می داد و حالا زمان آن فرا رسیده بود که خودش به آن شهر سفر کند.
آنها به سمت یک درخت بزرگ و زیبا که در وسط جنگل قرار داشت، رفتند. درختی که گفته می شد درخت جادوئی است و می تواند دروازه ای به دنیای دیگری باز کند. مامان کلید با کلید جادویی اش درخت را باز کرد و ناگهان دروازه ای بزرگ و رنگارنگ به سوی شهر جادویی نمایان شد.
آریا با هیجان فریاد زد: "مامان! بیا بریم داخل!" و با هم از دروازه عبور کردند. آن ها به شهری آمدند که همه چیز در آن به طرز شگفت انگیزی می درخشید و پر از رنگ و خوشحالی بود. در این شهر، درختان رنگی، ساختمان های جادویی و حیوانات سخنگو وجود داشتند.
آریا و مامان کلید با دوستان جدیدی آشنا شدند، از جمله یک پرنده سخنگو به نام رُز و یک خرگوش سفید و سریع به نام کُکُل. آن ها همراه با هم در میدان شهر بازی کردند و رقصیدند. اولین فعالیت آن ها دیدن نمایش عجیب و غریب دلقک ها و هنرمندانی بود که با رنگ های زنده آن ها را شگفت زده کردند.
در میانهٔ روز، آریا و دوستانش تصمیم گرفتند به قلهٔ کوه جادویی صعود کنند. در این قله، یک ابر جادویی قرار داشت که می شد بر روی آن پرواز کرد. هر کودک می توانست به وسیلهٔ ابر، به آسمان برود و بلندی های زیادی را ببیند.
وقتی تازه به قله رسیدند، آریا با کمال تعجب دید که ابر مانند یک تخته پرش عمل می کند و او را به بالا پرتاب می کند. او شروع به خندیدن کرد و دوستانش هم به دنبالش بالا رفتند. پرندگان در آسمان آواز می خواندند و همه چیز زیبا و شگفت انگیز به نظر می رسید.
پس از بازی و پرواز در آسمان، وقت برگشت به خانه فرا رسید. مامان کلید و آریا از آن شهر جادویی خداحافظی کردند و وعده دادند که همهٔ ماجراهایشان را برای همهٔ دوستانشان تعریف کنند. وقتی به سوی درخت جادوئی بازگشتند، آریا با شگفتی گفت: "مامان، این بهترین روز عمرم بود!" و مامان کلید با لبخند پاسخ داد: "ما همیشه می توانیم به اینجا برگردیم، فقط کافیست به یاد داشته باشیم که جادو در قلب های ماست!" و دوباره دروازه جادویی بسته شد.
آنها به خانه برگشتند و با دل خوش به خواب رفتند، در حالی که هنوز صدای خنده هایشان در گوش هاشان طنین انداز بود و خواب در شهر جادویی را می دیدند.