آریا، یک پسر بچه ی کنجکاو و شجاع، همیشه در حال کشف چیزهای جدید بود. یک روز در حال بازی در حیاط خانه اش، ناگهان یک نور درخشان از آسمان به سمت زمین افتاد. وقتی آریا به سمت نور دوید، متوجه شد که یک ستاره کوچک و زیبا روی زمین نشسته است. ستاره گفت: «سلام، من ستاره ی جادوئی هستم! من به زمین افتاده ام و به کمک تو نیاز دارم تا دوباره به آسمان برگردم!» آریا با خوشحالی قبول کرد کمک کند و از آنجا ماجراجویی آنان آغاز شد.
آن ها ابتدا به جنگل مرموزی رفتند که در آن درختان خیلی بلند و حیوانات عجیبی زندگی می کردند. آریا و ستاره با یک خرگوش سخنگو به نام هاروی آشنا شدند. هاروی به آن ها گفت: «اگر می خواهید به قله ی کوه برسهید، باید از دریاچه ی جادویی عبور کنید که به خواب عمیق بر می گرداند!». آریا و ستاره با هم به دریاچه رفتند و با احتیاط نزدیک شدند. قبل از اینکه به دریاچه نزدیک شوند، آریا فکری در سرش خطور کرد. او یک سنگ بزرگ برداشت و آن را توی دریاچه انداخت. دریاچه شروع به لرزیدن کرد و به جای خواب، آبی روشن و جادویی به جلو آمد.
با عبور از دریاچه، آریا و ستاره به قله کوه رسیدند. اما قله پر از ابرهای سیاه و طوفانی بود. ستاره گفت: «ما باید جادو کنیم!»، و انرژی اش را جمع کرد. آریا هم با تمام وجودش به ستاره کمک کرد. آن ها با هم دست در دست هم جادو کردند و ابرهای سیاه ناپدید شدند. روشنایی دوباره آسمان را پر کرد.
ستاره با خوشحالی گفت: «با این کار، من می توانم به خانه ام برگردم!». آریا با sadness سعی کرد اشک هایش را پنهان کند و گفت: «من دلم برای تو تنگ می شود!». ستاره replied گفت: «هر وقت به آسمان نگاه کنی، من را خواهی دید!». بعد از آن، ستاره به آسمان پرواز کرد و درخشید.
آریا به خانه برگشت و هر شب به آسمان نگاه می کرد و می خندید به یاد ماجراجویی های شگفت انگیزشان و دوستی اش با ستاره ی جادویی.