روزی روزگاری در یک دهکده ی کوچک، بچه گربه ای به نام نوا زندگی می کرد. نوا، گربه ای با موهای نرم و چشم های درخشان بود که عاشق ماجراجویی بود. او به همراه دوستانش، یعنی یک جوجه تیغی به نام تیگر و یک پرنده ی زیبا به نام سارا، هر روز به جنگل نزدیک دهکده می رفتند.
یک روز، وقتی که آن ها در حال بازی و دویدن بودند، نوا ناگهان متوجه یک نور رنگارنگ از دور شد. او با کنجکاوی گفت: «بیایید، بیایید! ببینید چه چیزی آنجا درخشش دارد!» دوستانش به دنبالش دویدند. آنها به سر راهی از درخت ها و بوته ها گذشتند تا به نور رسیدند.
وقتی که به نور رسیدند، دیدند یک چشمه ی زیبا و درخشان وجود دارد که رنگین کمانی از رنگ ها را در خود دارد. نوا با هیجان گفت: «این چشمه ی جادوئی باید بسیار خاص باشد!» سارا با تشویق گفت: «بیایید نزدیک تر برویم و ببینیم!»
وقتی که به چشمه نزدیک شدند، نوا ناگهان احساس کرد که باید شجاعتش را امتحان کند. او تصمیم گرفت تا یک پرش بلند بزند و از روی سنگی که در کنار چشمه بود، به درون آب بپرد. او با شجاعت پرید و دقیقا در کنار چشمه فرود آمد.
اما ناگهان، چشمه شروع به جوشیدن کرد و از داخل آن صدای عجیبی درآمد: «سلام بچه ها! من روح چشمه ام!» نوا و دوستانش با تعجب به همدیگر نگاه کردند. روح چشمه ادامه داد: «اگر می خواهید از قدرت های جادویی من بهره مند شوید، باید یک مأموریت را به پایان برسانید.»
نوا و دوستانش که خیلی کنجکاو بودند پرسیدند: «چه مأموریتی؟» روح چشمه توضیح داد که آنها باید به درون جنگل بروند و یک گل نایاب را که در دل تاریکی پنهان شده بود، پیدا کنند. این گل می توانست قدرت بزرگی به آنها بدهد.
بدون هیچ تردیدی، نوا با دوستانش عازم سفر شد. آنها با دقت در جنگل حرکت کردند و با موانع زیادی روبه رو شدند. اما نوا همیشه شجاع و باهوش بود و راه حل هایی برای عبور از مشکلات پیدا می کرد. آنها از روی رودخانه عبور کردند، از مسیرهای سنگلاخی بالا رفتند و حتی با حیوانات جنگل دوستی کردند.
سرانجام، بعد از یک روز سخت، آنها به یک درخت بزرگ و قدیمی رسیدند که بالای آن گل نایاب می درخشید. نوا با دقت به طرف درخت رفت و با یک پرش دیگر، گل را گرفت. وقتی که گل را به روح چشمه تقدیم کردند، روح چشمه بسیار خوشحال شد و گفت: «شما شجاعت و دوستی خود را ثابت کردید! اکنون می توانید از قدرت های جادویی من بهره مند شوید!»
نوا و دوستانش با قدرت های جدید خود به دهکده بازگشتند و هرگز فراموش نکردند که شجاعت و دوستی همیشه به آنها کمک خواهد کرد. آنها فهمیدند که با هم بودن، می تواند معجزات بزرگی به وجود بیاورد.
از آن روز به بعد، نوا، تیگر و سارا همیشه در کنار هم بودند و هر روز ماجراجویی های جدیدی را تجربه می کردند و به بچه های دیگر نیز شجاعت و دوستی را یاد می دادند.