موش و گربه دوستانه

روزی روزگاری، در یک گوشه از یک باغ زیبا، یک موش کوچک به نام مانی زندگی می کرد. مانی همیشه دور و بر باغ می دوید و از ته مانده های غذاهایی که بچه های باغ در دست داشتند، تغذیه می کرد. اما یک روز، در حین گشت و گذار در باغ، مانی ناگهان با یک گربه بزرگ و زیبای سفید به نام گربه ناز برخورد کرد. گربه ناز به خوبی می دانست که موش ها معمولاً غذای او هستند، اما هنگامی که به مانی نگاه کرد، چیزی متفاوت احساس کرد. گربه ناز به جایش ایستاد و خود را معرفی کرد: «سلام، من گربه ناز هستم. چه کار می کنی اینجا؟» مانی ترسیده و کمی لرزان گفت: «من فقط دنبال غذا می گردم. اما تو نباید من را بخوری!» گربه ناز با خنده گفت: «نه نگران نباش! من غذا نمی خواهم، من تنها هستم و به دنبال دوستی هستم.» مانی با تعجب به گربه نگاه کرد و شجاعتش را پیدا کرد تا بگوید: «دوستی؟ آیا می توانیم دوستان بشویم؟» گربه ناز گفت: «البته! بیایید با هم بازی کنیم!» و بدین ترتیب دوستی آنها آغاز شد. هر روز آنها با هم بازی می کردند، مانی به گربه ناز در پیدا کردن توپ های رنگی کمک می کرد و گربه ناز نیز مانی را به مکان های جدیدی می برد که هرگز ندیده بود. اما یک روز، بارانی شدید شروع به باریدن کرد و مانی در یک گودال گیر کرد. او نگران و ترسیده فریاد زد: «کمک! کمک! من نمی توانم از اینجا خارج شوم!» گربه ناز که در نزدیکی بود، صدای مانی را شنید و بلافاصله با سرعت به سمت او دوید. او گفت: «نگران نباش، من اینجا هستم!» گربه ناز یک شاخه بزرگ پیدا کرد و آن را به مانی داد تا بتواند خود را بالا بکشد. مانی با شدت و جدیت بر روی آن شاخه چسبیده و بالا آمد. او با خوشحالی گفت: «تو بهترین دوستی هستی، گربه ناز!» از آن روز به بعد، آنها نه تنها به دوستی ادامه دادند بلکه یاد گرفتند که با یکدیگر همکاری کنند و هرگز یکدیگر را ترک نکنند. آنها فهمیدند که دوستی می تواند از هر چیزی، حتی از ترس هایی که دارند، قوی تر باشد. و این گونه بود که مانی و گربه ناز تحت یک آسمان بارانی و یک باغ زیبا دوستی را جشن گرفتند. از آن روز تاکنون، همه جا می توانند آنها را در کنار هم مشاهده کنند: یک موش و یک گربه که بهترین دوستان یکدیگر هستند.