در یک روز گرم تابستانی، در دل یک جنگل زیبا، دو دوست بسیار صمیمی به نام های عسل و دُم دُم زندگی می کردند. عسل یک زنبور عسل کوچک و خوش طعم بود که همیشه به جمع آوری شهد گل ها مشغول بود و دُم دُم یک موش کوچک و رنگین بود که علاقه زیادی به دویدن و جست وخیز در اطراف داشت. آنها هر روز صبح با هم قرار می گذاشتند تا به کاوش در جنگل بپردازند.
یک روز، عسل به دُم دُم گفت: "دوست من، امروز قصد داریم به چشمه ی عمیق جنگل برویم. می خواهی با هم بیاییم؟" دُم دُم با شور و شوق پاسخ داد: "بله، حتما! فکر می کنم در آنجا می توانیم آب خنک بخوریم و بازی کنیم."
آنها به راه افتادند و در مسیرشان به گل های زیبا و رنگارنگ برخورد کردند. عسل از شهد گل ها استفاده می کرد تا کمی عسل برای خود بسازد و دُم دُم هم به جست وجو و بازی با دیگر حشرات و موجودات جنگل مشغول بود.
وقتی به چشمه رسیدند، دیدند که آب شفاف و زلال است. عسل و دُم دُم در کنار چشمه نشسته بودند و مشغول بازی بودند که ناگهان متوجه صدای عجیبی شدند. دُم دُم با توجه به صدا گفت: "چی بود؟ به نظر می رسد کسی به کمک نیاز دارد!"
عسل و دُم دُم تصمیم گرفتند تا منبع صدا را پیدا کنند. با دقت به جلو رفتند و در زیر یک درخت بزرگ دیدند که یک سکانس قورباغه ی کوچک در باتلاقی گیر کرده است. قورباغه با صدای نازکی فریاد می زد: "به کمک احتیاج دارم! در باتلاق گرفتار شده ام!"
بدون تعلل، عسل و دُم دُم به فکر نجات قورباغه افتادند. عسل با استفاده از بال هایش سعی کرد تا با پرواز به بالای قورباغه برود و دُم دُم هم دست و پایش را درآورد و با تلاش زیاد چند تیرک چوبی را جمع کرد و آن ها را به قورباغه نزدیک کرد. قورباغه آن ها را گرفت و با کمک دوستان جدیدش از باتلاق خارج شد.
قورباغه کمال تشکر را کرد و گفت: "بسیار ممنونم دوستان! با کمک شما نجات پیدا کردم. اسم من آبی است و بسیار خوشحالم که با شما آشنا شدم."
پس از آن روز، عسل و دُم دُم و آبی قورباغه از دوستان نزدیک یکدیگر شدند و تصمیم گرفتند هر روز با هم بازی کنند و در جنگل ماجراجویی های جدیدی داشته باشند. آنها یاد گرفتند که دوستی و همکاری می تواند به آن ها در حل مشکلات کمک کند و روزهای خوشی را با هم سپری کردند.
در سال های بعد، همه ی ساکنان جنگل به دوستی آن ها رشک می بردند و داستان آنها همه جا نقل می شد. این داستان نشان می دهد که دوستی و کمک به یکدیگر می تواند دنیای بهتری بسازد و باعث شادی و خوشحالی همگان شود.