روزی روزگاری در یک مزرعه بزرگ، جوجه اردکی زرد رنگ به نام زردک زندگی می کرد. زردک همیشه احساس تنهایی می کرد و آرزو داشت که دوستانی برای بازی داشته باشد. یک روز صبح، زردک تصمیم گرفت به یک ماجراجویی برود تا دوستان جدیدی پیدا کند.
او به سمت جنگل رفت و در آنجا با یک سنجاب دوست داشتنی به نام نازک آشنا شد. نازک همیشه پرانرژی و شاداب بود و زردک را به بازی با او دعوت کرد. آن ها با هم دویدند و درختان را دور زدند، و زردک حس کرد که به او خوش می گذرد.
سپس، آن ها به نهر آب رفتند و در آنجا با یک قورباغه سبز و چاق به نام قورکی آشنا شدند. قورکی به آن ها گفت که می تواند به خوبی بپرد و تصمیم گرفتند مسابقه بگذارند. زردک و نازک در کنار هم قورکی را تشویق کردند و آن ها با هم کلی خندیدند.
بعد از کمی بازی، زردک گفت: "دوستان، چرا به سمت تپه آنجا نرویم؟ شاید در آنجا دوستان جدیدی پیدا کنیم!" آن ها با خوشحالی به سمت تپه حرکت کردند. وقتی به آنجا رسیدند، چشمشان به یک جوجه فیل بزرگ و خوشگل افتاد که به تنهایی نشسته بود و غمگین به نظر می آمد. زردک جلو رفت و گفت: "سلام! چرا غمگینی؟" جوجه فیل با صدای آرامی پاسخ داد: "من هم مثل شما، هیچ دوستی ندارم و تنها هستم."
زردک با کمال میل به او پیشنهاد کرد که به جمع آن ها بپیوندد و به این ترتیب، جوجه فیل نیز به جمع دوستان پیوست.
حالا زردک، نازک، قورکی و جوجه فیل یک گروه بزرگ و شاد داشتند و با هم بازی می کردند. آن ها یاد گرفتند که دوستی و محبت در ماجراجویی ها اهمیت زیادی دارد و مهم تر از همه، نشان دادند که با هم بودن، همیشه خوشی را بیشتر می کند.
از آن روز به بعد، زردک دیگر هرگز احساس تنهایی نکرد و هر روز با دوستانش به ماجراجویی های جدیدی می رفتند.