در یک جنگل سرسبز و زیبا، شیر بزرگی به نام شروین زندگی می کرد. شروین همیشه احساس تنهایی می کرد، چون دیگر حیوانات از او می ترسیدند و به او نزدیک نمی شدند. اما یک روز، در حالی که شروین در حال خوابیدن زیر درخت بزرگی بود، موشی کوچک به نام میم می گذشت. میم که به شدت کنجکاو بود، تصمیم گرفت به شروین نزدیک شود. او آرام آرام نزدیک شد و وقتی دید که شیر خوابیده است، جرأت کرد و پایش را روی دم شیر گذاشت. شروین ناگهان از خواب بیدار شد و با سر و صدای زیاد میم را ترساند. "چرا به دم من پای گذاشتی؟" شروین با صدای بلندی گفت. میم، کمی ترسیده، جواب داد: "ببخشید، نمی خواستم مزاحمت شوم. فقط کنجکاو بودم!".
شیر که متوجه شد موش چقدر ترسیده است، کمی نرم تر صحبت کرد و گفت: "اگر تو به من نزدیک نشوی، من هم به تو آسیبی نخواهم زد."
میم با خوشحالی به شیر قول داد که او را ترک کند. اما در دلش، دوست داشت که می توانست دوستی با شیر داشته باشد. روزها گذشت و میم هر روز به دیدن شروین می آمد و با او صحبت می کرد. به مرور زمان، دوستی عمیقی میان آن ها شکل گرفت.
یک روز، در حالی که شروین در جنگل استراحت می کرد، ناگهان یک شکارچی به او نزدیک شد. شکارچی می خواست از شیر عکس بگیرد و به همین خاطر چادرش را به دور شیر انداخت. شروین تلاش کرد که فرار کند، اما نتوانست. میم که این صحنه را دید، با شجاعت به سمت شکارچی دوید و گفت: "لطفاً او را آزاد کن! او به تو آسیبی نمی زند!".
شکارچی که از این کار موش متعجب شده بود، گفت: "اما او شیر است و باید او را بگیرم!". میم با تمام وجودش گفت: "شیر بزرگ و قوی است، اما او دوستی وفادار دارد و اگر به او آسیب برسانی، من تو را هم ترک نخواهم کرد!".
شکارچی با دیدن شجاعت میم، عصبانی شد و تصمیم گرفت که به او آسیب بزند. اما در همین حین، شروین با صدای بلندی به او زل زد و گفت: "تو نمی توانی به دوست من آسیب برسانی!" و به سرعت به سمت شکارچی حمله کرد. شکارچی ترسید و به سرعت فرار کرد و شیر و موش از آن روز به بعد هرگز یکدیگر را تنها نگذاشتند.
از آن روز به بعد، شروین و میم بهترین دوستان شدند و همیشه در کنار هم بودند. آن ها یکدیگر را در سختی ها و خوشی ها همراهی می کردند و نشان دادند که دوستی می تواند از هر اندازه ای فراتر برود.