روزی روزگاری در یک مزرعه زیبا، موش کوچولویی به نام مانی زندگی می کرد. مانی همیشه شکیت و وحشت داشت و فکر می کرد که هیچ وقت نمی تواند کارهای بزرگ انجام دهد. هر روز صبح، مانی از لانه اش بیرون می آمد و به دوستانش دیگر، مثل گربه، خرگوش و پرنده ها، نگاه می کرد. آنها همیشه با هم بازی می کردند و مانی فقط می توانست از دور تماشا کند.
یک روز، مزرعه به خاطر طوفانی بزرگ در خطر افتاد. بادهای تند و باران شدید، زندگی همه حیوانات را تهدید می کرد. مانی که نگران دوستانش بود، تصمیم گرفت که باید کاری کند. اما ترس از طوفان و خطرات دیگر بر او غلبه کرده بود.
با این حال، وقتی دید که دوستانش در حال فرار از طوفان هستند، قلبش پر از شجاعت شد. مانی به یاد آورد که حتی یک موش کوچک هم می تواند کارهای بزرگی انجام دهد. با این فکر، دوان دوان به سمت دوستانش دوید.
مانی به خرگوش گفت: «بیایید به زیر درخت نجات برویم. آنجا می توانیم از طوفان در امان بمانیم!» همه شگفت زده شدند، اما به حرف او گوش کردند.
بعد، مانی به گربه گفت: «تو هم باید با ما بیایی. اگر همه با هم باشیم، قوی تر خواهیم بود!» گربه که همیشه خود را قوی تر از بقیه می دانست، با تردید آمد.
دوستان دیگر هم با آنها هماهنگ شدند و به سمت درخت نجات دویدند. باد به شدت می وزید و باران می بارید، اما مانی مقابل طوفان ایستاد و دیگران را راهنمایی می کرد. او فریاد می زد: «ما می توانیم، فقط باید با هم باشیم!»
سرانجام، آنها به درخت رسیدند و زیر سرپناه آن از طوفان محفوظ ماندند. مانی که حالا احساس شجاعت می کرد، به دیگران گفت: «دیدید که حتی من هم می توانم کار بزرگی انجام دهم!»
از آن روز به بعد، مانی همیشه به دوستانش کمک می کرد و هیچ وقت اجازه نداد ترس به او غلبه کند. او آموخت که شجاعت در دل همه موجودات است، حتی اگر کوچک باشند. همه حیوانات در一起 ماندند و هر کدام پس از آن تلاش کردند تا شجاعت و دوستی را در زندگی روزمره خود حفظ کنند.
و اینگونه، مانی و دوستانش از طوفان گذشتند و زندگی شادی را ادامه دادند. آنها فهمیدند که با یکدیگر می توانند بر هر مشکلی غلبه کنند. در واقع، شجاعت واقعی به معنای ایستادن در برابر ترس ها و کمک به دوستان است. و از آن روز به بعد، هیچ کس در آن مزرعه هروز از موش کوچولوی شجاع فراموش نکرد.