ماجرای کلبه جادویی

در یک جنگل بزرگ و زیبا، کلبه ای کوچک و قدیمی بود که هیچ کس نمی دانست صاحب آن کیست. چند دوست بچه به نام های سارا، افشین و مهدی تصمیم می گیرند یک روز تعطیل به آن کلبه سر بزنند. وقتی به کلبه رسیدند، در آن را کمی باز کردند و با یک نور آرام و زیبایی مواجه شدند. این نور از داخل کلبه می آمد. بچه ها با احتیاط وارد شدند و ناگهان دیدند که همه چیز به شکلی جالب و عجیب به نظر می رسید. دیوارها پر از نقاشی های زنده از حیوانات و گل ها بود و هوای کلبه بوی عطرهای شیرینی می داد. یکی از دیوارها یک تابلو داشت که روی آن نوشته بود: «هر کسی که وارد این کلبه شود، یک آرزو می تواند کرده و آن را ببیند.» بچه ها با شور و شوق، آرزوهای خود را یکی یکی گفتند. سارا آرزو کرد که یک روز به سرزمین پریان برود، افشین خواست تا یک دوچرخه جادویی داشته باشد و مهدی آرزو کرد که بتواند با حیوانات صحبت کند. بلافاصله بعد از گفتن آرزوها، جادوگر مهربانی به نام «دالی» از گوشه کلبه ظاهر شد و گفت: «آرزوهایتان به زودی تحقق می یابد، اما برای این کار باید سه کار انجام دهید.» بچه ها با شگفتی به دالی گوش کردند. او گفت که باید در جنگل به دنبال سه چیز بگردند: یک گل نقره ای، یک سنگ طلایی و یک برگ جادوئی. بچه ها دست در دست هم گذاشتند و به سمت جنگل رفتند. بعد از مدت ها جستجو، گل نقره ای را پیدا کردند و سپس سنگ طلایی را زیر درختی کهنی دیدند. آخرین کار این بود که به دنبال برگ جادوئی بگردند. بعد از یک روز پر از ماجراجویی، آن ها توانستند همه چیز را جمع آوری کنند و به کلبه برگردند. دالی با خوشحالی گفت: «حالا می توانید آرزوهایتان را ببینید!» و به همین ترتیب آرزوهای آن ها به حقیقت پیوست. سارا به سرزمین پریان سفر کرد، افشین دوچرخه جادویی اش را گرفت و مهدی با حیوانات صحبت کرد. بچه ها یاد گرفتند که دوستی و همکاری برای رسیدن به خواسته هایشان بسیار مهم است و هرگز نباید امیدشان را از دست بدهند. از آن روز به بعد، هر بار که به کلبه می رفتند، ماجراهای بیشتری را تجربه می کردند و دوستی آنها روز به روز قوی تر می شد.