ماجرای جادوگر مهربان

روزی روزگاری در یک دهکده کوچک و زیبا، جادوگری مهربان به نام فریاد زندگی می کرد. فریاد با قدرت های جادویی اش به مردم دهکده کمک می کرد و همیشه لبخند بر لب داشت. او در جنگلی که در حاشیه دهکده واقع شده بود، زندگی می کرد. روزی از روزها، پسربچه ای به نام نادر، به جنگل سرک کشید تا کمی خوش بگذراند و از طبیعت لذت ببرد. او به سمت درختان بزرگ و زیبا دوید و با صدای زنگوله هایی که بر پوست درخت ها آویزان بود، بازی کرد. ناگهان نادر متوجه شد که سایه ای روی زمین افتاد. او بی هراس به طرف سایه رفت و وقتی به نزدیک تر شد، متوجه شد که فریاد، جادوگر مهربان، در برابر او ایستاده است. فریاد با چشمان بزرگی که درخشش جادو در آن ها بود، به نادر گفت: 'سلام! چه می کنی اینجا؟' نادر با ذوق و شوق پاسخ داد: 'من می خواستم ببینم جنگل چه رازهایی دارد.' فریاد، با خوشحالی دستش را به علامت دوستی به سمت نادر دراز کرد و گفت: 'بیا با هم به دنیای جادوئی سفر کنیم!' با این صحبت، نادر حیران ماند و با شجاعت پذیرفت. فریاد با اندکی جادو، آنها را به دنیایی پر از غافلگیری و شگفتی برد. در آن دنیا، درختان به رنگین کمان در می آمدند و پرندگان با صدای دلنشینی آواز می خواندند. آنها با هم از جاذبه های جادوئی لذت بردند و با موجودات جالبی ملاقات کردند. اما ناگهان خبر بدی رسید. یک موجود تاریک به نام سایه خان، به دنیای آنها حمله کرده و می خواست زیبایی ها را نابود کند. نادر و فریاد باید با هم همکاری کنند تا دنیای جادویی را نجات دهند. آنها با استفاده از قدرت های جادویی فریاد و شجاعت نادر، با سایه خان مبارزه کردند. در پایان، عشق و دوستی پیروز شد و دنیای جادوئی دوباره به نور و زیبایی بازگشت. نادر با قلبی پر از شادی به دهکده برگشت و هر روز به یاد آن ماجرا با دوستانش از جادوهای خوب فریاد صحبت می کرد. او آموخت که دوستی و همکاری قوی تر از هر نوع جادوئی است.