تیم برنده: داستان همکاری و تلاش برای قهرمانی

تیم فوتبال مدرسه سماق ها به خاطر باختن های پیاپی معروف بود. بازیکنان آن،包括 پسر ده ساله ای به نام رامتین، almost امید خود را از دست داده بودند. آن ها بدون برنامه تمرین می کردند و هر کس فقط برای خودش بازی می کرد. تا اینکه آقای حمیدی، یک مربی جدید و پرانرژی، مسئولیت تیم را بر عهده گرفت. اولین حرف او این بود: 'یک تیم مانند یک دسته نی است. تک تک آن ها شکننده هستند، اما وقتی در کنار هم قرار می گیرند، بسیار قوی می شوند.' آقای حمیدی یک برنامه تمرینی سخت اما منظم را شروع کرد. به جای تمرین روی تکنیک های انفرادی، روی کار تیمی و پاس دادن تاکید داشت. بعضی از بچه ها در ابتدا غر می زدند چون تمرین ها سخت بود، اما آقای حمیدی آن ها را تشویق می کرد که تسلیم نشوند. رامتین که مهاجم بود، یاد گرفت که به هم تیمی هایش اعتماد کند و توپ را فقط برای خودش نخواهد. آن ها در گرمای بعدازظهر و زیر باران ملایم به تمرین ادامه دادند. بعد از هر شکست در بازی دوستانه، مربی به جای عصبانیت، points ضعف را به آن ها نشان می داد و راه بهبود را آموزش می داد. کم کم، سماق ها تبدیل به یک تیم منسجم شدند. آن ها یاد گرفتند که برای هم پاس بدهند و از هم دفاع کنند. finally روز مسابقه نهایی فرا رسید. حریف آن ها، تیم قوی عقاب ها بود. بازی بسیار سخت و نفس گیر بود. تا دقیقه پایانی نتیجه یک بر یک مساوی بود. در آخرین ثانیه ها، رامتین توپ را از یک هم تیمی دریافت کرد و با یک شوت دقیق، توپ را درون دروازه حریف جای داد. سوت پایان بازی به صدا درآمد و سماق ها برای اولین بار قهرمان شدند! آن ها با شادی و فریاد روی هم افتادند. آن روز رامتین و دوستانش یاد گرفتند که قهرمانی نتیجه همکاری، انضباط و تلاش گروهی است و هرگز نباید تسلیم شد.