سارا عاشق سفر بود و همیشه دوست داشت با خانواده اش به گردش برود. اما یک عادت بد داشت: هیچ وقت وسایلش را مرتب نمی کرد. وقتی خانواده اش گفتند که برای یک سفر دو روزه آماده شوند، سارا خیلی هیجان زده شد، ولی به جای مرتب کردن وسایل، شروع کرد به تماشای کارتون.
مادرش چند بار به او گفت: «سارا جان، وسایلت را آماده کن که فردا صبح زود راه می افتیم.» اما سارا گفت: «حالا وقت هست!»
صبح روز بعد، وقتی خانواده آماده رفتن شدند، سارا تازه شروع به گشتن دنبال وسایلش کرد. کفش هایش زیر تخت، کیفش پشت کمد و لباس هایش همه جا پخش بود. همه منتظر او بودند، اما سارا هر چه بیشتر می گشت، بیشتر گیج می شد. در نهایت، پدرش گفت: «ما دیرمان می شود، نمی توانیم منتظر بمانیم.» و خانواده بدون او به سفر رفتند.
سارا خیلی ناراحت شد و تمام روز را در خانه گریه کرد. وقتی خانواده برگشتند و برایش از سفر تعریف کردند، بیشتر دلش گرفت. مادرش با مهربانی گفت: «سارا جان، این اتفاق تقصیر کسی نبود جز خودت. اگر وسایلت را از قبل آماده کرده بودی، الان خاطره های شیرین سفر را داشتی.»
سارا از آن روز تصمیم گرفت دیگر شلخته نباشد. او فهمید که شلختگی می تواند فرصت های مهم زندگی را از او بگیرد. پس شروع کرد به مرتب نگه داشتن وسایلش و همیشه قبل از هر برنامه ای آماده بودن.