علی همیشه به دنبال راحتی بود. وقتی مادرش به او می گفت درس بخوان، جواب می داد: «خسته ام، بعداً.» وقتی پدرش از او می خواست در مغازه کمک کند، می گفت: «من حوصله ندارم.» تکالیف مدرسه اش همیشه ناقص بود و بیشتر وقتش را در کوچه بازی می کرد. دوستانش گاهی او را نصیحت می کردند، اما علی می خندید و می گفت: «زندگی برای خوش گذرانی است، نه سختی کشیدن!»
سال ها بعد، وقتی بزرگ شد، دید زندگی آن طور که فکر می کرد آسان نیست. برای پیدا کردن کار خوب، از او مدرک و مهارت خواستند، اما او هیچ کدام را نداشت. برای تأمین هزینه های زندگی مجبور شد کارهای سخت و سنگین انجام دهد، در حالی که دوستانش با تلاش گذشته شان، شغل های راحت تر و پردرآمدتری داشتند. علی از اینکه در کودکی تنبل بوده، پشیمان شد و با خود گفت: «اگر آن روزها کمی تلاش می کردم، امروز این همه سختی نداشتم.»
این داستان به بچه ها نشان می دهد که تنبلی در کودکی نتیجه ای جز سختی در آینده ندارد. هر کسی که امروز تلاش کند، فردا زندگی بهتری خواهد داشت، اما کسی که امروز وقتش را هدر دهد، در آینده با مشکلات زیادی روبه رو می شود.